İkili Set: Dağlar Kuşatır Yalnızlığını ve Tohum

Barış Yıldırım, yirmi bir yıl aradan sonra ikinci şiir kitabı yayımladı. Dünden Yarınları Görebilenlerimize başlıklı şiir kitabı 2001 yılında yayımlanan Yıldırım, o dönemden beridir dergilerde aralıklarla şiir yayımlasa da şiir yazmayı hiç bırakmadı. Dağlar Kuşatır Yalnızlığını, şairin tüm bu yıllar boyunca biriktirdiği şiirlerin içinden çeşitli izlekler ekseninde yapılmış bir derleme. “Serestar, “Ay Korkusu”, “Ayaltı Büyü”, “Alışkanlık Sisinde”, “Hep Bu Yollarda”, “Gazeller Defteri”, “Şarkılar Defteri”, “Mutsuzluğun Poetikası”, ve “A, Ş, K” başlıklı dokuz bölümden oluşan kitap, Yıldırım’ın sanatın kuramında ve farklı dallardaki pratiğinde benimsediği ve savunduğu yön olan üslup çoğulluğunu tutarlı bir sesle eklemliyor. Bestelenen veya bestelenmek üzere yazılmış “sözler”in de şiir sanatının ayrılmaz bir parçası olduğunu düşünen şair, bir kısmı kendisi ve farklı sanatçılar tarafından yorumlanmış, çoğunluğu ise ilk kez bu kitapta okur karşısına çıkan “şarkı sözleri”ni de ayrı fakat bütünleşik bir bölüm halinde sunuyor. Epikten liriğe doğru ilerleyen kurgusuyla, şairin ilk şiir kitabı gibi görece oylumlu bir metin ortaya çıkmış.

Eser: Tohum
Yazar: Fethi Ahmet

“Büyük bir sanatçı olmamı sağlayacak belirli bir yeteneğim olmadığına göre örselenmiş bedenimden çıkan tohumlar, yaratacağım hayatlar benim eserim olacak sanırım. Başka da bir boka yaramam mümkün değil. Ama yine de belli olmaz. Hayat bu, nasıl akacağını bilemeyiz. Bir şey değişir, her şey değişir.”

Örneğine pek rastlamayan kurgusu ve sıradışı hikâyesiyle edebiyat kuramcılarından sade okura kadar geniş bir kitlede büyük tartışmalara yol açacak bir kitap Tohum. Akıcı ve sürükleyici öykülerden oluşan bu kitap sizi kimi zaman dehşete düşürecek, kimi zaman gözlerinizi yaşartacak ama bitirdiğinizde bir süre suskunluğa gömecek. Belki anlayabilmek için tekrar okuma ihtiyacı duyacak ve başkalarıyla tartışacaksınız ama elinizde tuttuğunuz bu incecik kitap, muhtemelen farkında olmadığınız veya gözünüzde büyüttüğünüz varoluşa barbarca saldıran yıkıcı bir silah. Çünkü milyonlarca yıldır sürekli bölünen o ilk tohumdan mütevellit devasa ve kaotik yaşamın hepimizi sürüklediği tek bir yer var aslında. Hiçlik.