Çiğdem Taşkın’ın kitabı bir ilk kitap; bu kitap insan ruhunun katmanlarını açan ve okuyucuyu o katmanların derinliklerinde dolaştıran bir poetik yolculuk sunuyor. Şair, dizelerinde sıradan sözcükleri olağanüstü imgelerle donatırken, her dize adeta hayatın görünmeyen yüzüne açılan bir pencere oluyor. Okuyucuya duyguların ince çizgilerinde gezinen bir gezgin gibi hissettiren şiirler, kırılganlıkla güçlülüğü, güzellikle yıkımı aynı dizelerde buluşturuyor.Kitabın poetik yapısı, yaşamın çelişkileriyle dolu estetik bir yapı örüyor. Şair, dizelerdeki ritim ve sessizlikleri öyle ustalıkla bir araya getiriyor ki, her dize bir yankı gibi zihinde genişleyerek ruhun derinliklerine işliyor. Taşkın’ın şiirleri, basit bir anlatımdan çok uzak; her dizede yoğunlaşan anlam katmanları okuyucuya kendine ayna tutma cesareti veriyor ve her bir dize, şairin içsel dünya ile evrensel gerçekliği buluşturduğu bir köprü işlevi görüyor. Bu bağlamda karşımıza poetik bir anlatı çıkıyor diyebiliriz.
Bu poetik bütünlük içinde, dize dize yükselen ve derinleşen temalar; insanın doğa ile kurduğu bağ, içsel çatışmalar, yalnızlık ve unutulmuş hatıralarla örülü. Şair, şiirsel bir evren kurarken, okuyucuyu da bu evrenin bir parçası haline getiriyor. Kitap boyunca hissedilen melankoli ve umut çatışması, adeta şiirin ana omurgasını oluşturuyor ve her dize bir başka varoluşsal sorgulamayı çağırıyor. Pirinç Flüt, şairin içsel dünyasını olduğu kadar, evrensel olanı da yansıtan bir poetika inşa ediyor. Her dize, hayatın görünmeyen inceliklerine dokunarak, okuyucuya hem kendi iç dünyasında hem de kolektif bilinçte unutulmaz bir iz bırakıyor. Şairin her dizede kurduğu bu güçlü bağ, kitabı salt bir şiir kitabı olmaktan öte, bir varoluş manifestosu hâline getiriyor.
